Galasiewicz Zygmunt Maciej
GALASIEWICZ Zygmunt Maciej (24 II 1926, Łuck – 30 X 2016, Wrocław), fizyk. Syn Celestyna i Józefy z domu Kawala. Studiował na Uniw. Wrocławskim i tam uzyskał stopień magistra (1950) oraz doktora (1956). W 1961 habilitował się, a w 1964 uzyskał tytuł profesora. Pracował w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniw. Wrocławskiego, a w latach 1984–91 był jego dyrektorem. Był wybitnym specjalistą w dziedzinie teorii fazy skondensowanej, zwłaszcza cieczy kwantowych. Autor obszernych monografii Superconductivity and Quantum Fluids (Pergamon Press, Oxford 1969), oraz Helium 4 (Pergamon Press, Oxford 1971). Inne wybitne publikacje to: On the State of the Fermi-system with correlations of pairs of particles with parallel spins, „Acta Physica Polonica” t. 19, 467, 675 (1960); High Superconducting Tc from Strong Coupling to Charged Local Boson, „Solid State Communications” vol. 66, 49 (1988); The Tc – ns Relation for Weakly Interacting Charged Bose Fluids, „Physica” C214, 239 (1993).
W 1983 został wyróżniony (wraz z Jerzym Czerwonką) Nagrodą PAN im. Marii Skłodowskiej-Curie za „cykl prac zawierających wybitne rezultaty w dziedzinie teorii cieczy kwantowych”.
Kto jest kim w fizyce, Polska 1993, Poznań 1993; Who is Who in Physics, Poland 1997, Poznań 1996; Archiwum IPN: akta paszportowe.
Andrzej Kajetan Wróblewski