Wołoszczak Eustachy
WOŁOSZCZAK Eustachy (1 X 1835, Jaworów – 10 VII 1918, Wiedeń), geobotanik, badacz flory Austrii, Węgier i Galicji. Urodził się w rodzinie mieszczańskiej pochodzenia ukraińskiego.
W 1856–58 uczęszczał do szkoły chirurgów we Lwowie, w 1858–62 studiował prawo na uniwersytecie w Budapeszcie, gdzie się doktoryzował, w 1863–68 studiował medycynę oraz nauki przyrodnicze na uniwersytecie w Wiedniu. W 1868–73 odbył naukowe wycieczki botaniczne po Austrii, Niemczech, Szwajcarii i Włoszech. W 1873 doktoryzował się z botaniki w Wiedniu. W 1873–84 był asystentem Ogrodu Botanicznego w Wiedniu i równocześnie nauczycielem m.in. botaniki i gleboznawstwa w szkole ogrodniczej. W 1884 został powołany na docenta botaniki Szkoły Politechnicznej we Lwowie, od 1890 także zoologii. W 1891 został mianowany profesorem botaniki, zoologii, towaroznawstwa. W wyniku licznych wypraw botanicznych podejmowanych w latach 90. ustalił i uzasadnił granicę geobotaniczną między Karpatami Zachodnimi a Wschodnimi na Przełęczy Łupkowskiej oddzielającej Beskid Niski od Bieszczadów. Przy Szkole Politechnicznej we Lwowie założył ogród botaniczny i muzeum przyrodnicze z kolekcją dendrologiczną. Opisał kilka nowych gatunków roślin, prowadził badania nad rodzajem wierzba (Salix). Opublikował ok. 40 prac, m.in. w czasopismach „Sprawozdania Komisji Fizjograficznej AU”, „Kosmos”, w tym liczne prace na temat flory Karpat. Wraz z A. Rehmanem był inicjatorem zielnika flory polskiej (1893–1901). Był członkiem m.in. Komisji Fizjograficznej AU, Tow. im. Szewczenki we Lwowie. Odznaczony austriackim Orderem Żelaznej Korony. Zbiory zielnikowe ofiarował AU w Krakowie, częściowo także Muzeum Przyrodniczemu w Wiedniu i Muzeum Tow. im. Szewczenki we Lwowie. We Lwowie pozostawał do 1908. Po przejściu na emeryturę przeniósł się do Wiednia.
SBP (S.M. Brzozowski).
P. Köhler: Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815–1952), Kraków 2002; tegoż: Bibliografia botaniki w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1818–1952–2000), Kraków 2004; N. Melnyk: Dr. Ostap Voloscak jak poslidnik karpatskoj flory, „Zbirnik Fizjograficznoj Komisji”, IV–V, Lviv 1932; W. Szafer: Wspomnienia przyrodnika: moi profesorowie – moi koledzy – moi uczniowie, Wrocław 1973.
Beata Wysokińska