Dunin-Wąsowicz Mieczysław
DUNIN-WĄSOWICZ Mieczysław (27 X 1849, Dobromil – 17 IV 1913, Lwów), farmaceuta, chemik, pionier badań bromatologicznych.
Do szkół średnich uczęszczał w Brzeżanach i we Lwowie; w 1866 rozpoczął naukę zawodu aptekarza, w 1871 zdał egzamin na asystenta aptecznego w Prusach, pracował w Galicji, na Górnym Śląsku, w Niemczech. W 1873–75 studiował na wydziale filozoficznym uniwersytetu we Freibergu. W VI 1875 zdał z odznaczeniem niemiecki egzamin farmaceutyczny, który powtórzył na Uniw. Lwowskim, gdzie uzyskał tytuł magistra farmacji. Powrócił do Niemiec, aby kontynuować studia. W Strasburgu i Freibergu pogłębiał wiedzę z zakresu farmakognozji, toksykologii i chemii. Doktorat uzyskał w 1877 na podstawie pracy o kwasie monocjanokrotonowym. Po powrocie do kraju podjął pracę jako chemik sądowy i równocześnie asystent prof. B. Radziszewskiego na Uniw. Lwowskim oraz redaktor „Czasopisma Towarzystwa Aptekarskiego”.
W 1879–92 był docentem towaroznawstwa w Szkole Politechnicznej we Lwowie, jednocześnie 1880–92 docentem farmakognozji i przepisów aptekarskich na wydziale filozoficznym Uniw. Lwowskiego; jako pierwszy poprowadził wykłady z tego przedmiotu w języku polskim.
Od 1879 pełnił obowiązki chemika miejskiego (od 1887 była to stała posada), zorganizował miejskie laboratorium chemiczne, którym kierował w randze radcy magistratu do końca życia. Badał w nim głównie środki spożywcze, używki, wody studzienne i źródlane, gaz do oświetlania. Wyniki przedstawiał w Sprawozdaniach z czynności chemika miejskiego, „Czasopiśmie Towarzystwa Aptekarskiego”, Wiadomościach administracyjnych, statystycznych i archiwalnych miasta Lwowa.
Miał szerokie zainteresowania naukowe, już podczas studiów publikował prace z zakresu chemii i farmakognozji. W 1879 ogłosił czteroodcinkowy artykuł O rozwoju i obecnym stanie farmakognozji, w którym zdefiniował tę dyscyplinę naukową i określił jej zadania. W późniejszym okresie jego prace dotyczyły głównie bromatologii. Publikował w „Czasopiśmie Towarzystwa Aptekarskiego”, „Wiadomościach Farmaceutycznych”, „Kosmosie”, „Sprawozdaniach Komisji Fizjograficznej UJ” oraz w prasie zagranicznej, m.in. „Archiv der Pharmacie”, „Jahrbuch der Pharmacie”. Z ramienia „Czasopisma Towarzystwa Aptekarskiego”, 1879–85 wydawał Kalendarz do użytku farmaceutów i chemików. Opublikował również: Farmakognozja – podręcznik dla lekarzy powiatowych, aptekarzy i słuchaczy nauk farmaceutycznych (1884) oraz Podręcznik do jakościowego rozbioru chemicznego (1889).
Był członkiem honorowym Warszawskiego Tow. Farmaceutycznego (1879), członkiem Galicyjskiego Tow. Aptekarskiego i Komisji Fizjograficznej AU (1880); należał do założycieli Tow. Polskich Przyrodników im. M. Kopernika oraz członków Tow. Tatrzańskiego. D.-W. był również autorem rozpraw historycznych, współzałożycielem Polskiego Naukowego Tow. Heraldycznego we Lwowie, wybitnym znawcą heraldyki.
M. Dunin-Wąsowicz: Sprawozdanie z czynności chemika miejskiego, [w:] Wiadomości administracyjne, statystyczne i archiwalne miasta Lwowa za rok 1885 i 1886, Lwów 1889, s. 56–59; tegoż: Miejskie Laboratorium Chemiczne, [w:] Miasto Lwów w okresie samorządu 1870–1895, Lwów 1896, s. 285–297; H. Romanowski: Mieczysław Dunin-Wąsowicz (1848–1913), „Farmacja Polska” 1967, nr 4; Śp. Dr Mieczysław Dunin Wąsowicz, odbitka z „Czasopisama Towarzystwa Aptekarskiego”, Lwów 1913; B. Wysakowska: Przyczynek do biografii Mieczysława Dunin-Wąsowicza (na podstawie archiwaliów lwowskich), KHNiT 1994, nr 2.
Anna Trojanowska