Hałatkiewicz Sabin Zenon
HAŁATKIEWICZ Sabin Zenon (1863, Chrobrze, Kielecczyzna – 26 XI 1935, Ladžane, ob. Velingrad, pd. Bułgaria), budowniczy kolei. Syn Ferdynanda i Marii Korwin Piorowskiej.
Ukończył szkołę realną w Krakowie, następnie odbył studia techniczne w Grazu i Wiedniu. Od 1889 pracował jako inżynier państwowy przy budowie pierwszych linii kolejowych w Bułgarii: Szumla (ob. Szumen)–Sofia–Kiustendił, Roman–Szumla–Saranbei–Filipopol (ob. Płowdiw)–Stara Zagora, Ruszczuk (ob. Ruse)–Gorna Oriachowica–Tyrnowo. Następnie uczestniczył w rozbudowie bułgarskiej sieci kolejowej, m.in. zaprojektował i zbudował znaczną część linii Roman–Pleven–Szumla (1896), a od V 1897 kierował budową kolei Czirpan–Saranbei–Nova Zagora. Od VII 1899 pracował w Austrii, m.in. przy budowie kolei Talsungena w pd. Tyrolu; wzniósł w tym czasie dwa wielkie wiadukty. W 1905 wrócił do Bułgarii i wziął udział w projektowaniu i budowie najtrudniejszej do realizacji w tym kraju górskiej kolei Drianovo–Triavna–Borusztica, biegnącej przez 10 tuneli. W ramach tych prac zaprojektował tunel pod górą Barzovec, ukończony w I 1910. Później zbudował linię Mezdra–Widyń (Vidin). Po wybuchu wojny bałkańskiej w 1912 został, jako obcokrajowiec, zmuszony do opuszczenia Bułgarii. Okres I wojny światowej spędził w Wiedniu (stracił wówczas znaczny majątek, ulokowany w papierach wartościowych). Powróciwszy do Bułgarii, 1919–20 uczestniczył w budowie kolei wąskotorowej Rakovski–Chaskovo–Momczyłgrad, kierując przebiciem najdłuższego w Bułgarii tunelu Kiupriuliu (1121 m). W 1921–31 prowadził budowę, w trudnych warunkach górskich, linii normalnotorowej Rakovski–Chaskovo–Kardžali, wymagającej przebicia wielu tuneli. W 1927 przyjął obywatelstwo bułgarskie.
PSB (M. Tyrowicz); SBTP (B. Orłowski); SPPT (B. Orłowski).
Bolesław Orłowski