Podbielski Jan
PODBIELSKI Jan (26 XI 1883, Ołtarze-Gołacze k. Nuru – 9 V 1982, Warszawa), nowator, pionier radioamatorstwa w Polsce, duchowny. Syn Franciszka, rolnika, i Emilii ze Świerżewskich.
Ukończył III Gimnazjum Filologiczne w Warszawie (1903) i Metropolitalne Seminarium Warszawskie – 29 I 1907 otrzymał święcenia kapłańskie. Był przez całe życie związany z Warszawą, najpierw m.in. jako kapelan więzienia mokotowskiego (1911–15), od 1919 do X 1939 jako wikariusz archikatedry św. Jana Chrzciciela i archiwista konsystorza Kurii Metropolitalnej, a później (do 1967) proboszcz parafii św. Stanisława i zarządca cmentarza Wolskiego. W 1933 prowadził kondukt pogrzebowy J.J. Boguskiego.
W 1908–14 odbył studia elektrotechniczne w Warszawskim Inst. Politechnicznym im. cara Mikołaja II. Zajmował się radioamatorstwem, był członkiem Radio-Klubu Polski w Warszawie. Zorganizował laboratorium fizyki eksperymentalnej w Pałacu Arcybiskupim przy ul. Miodowej. Skonstruował nowego typu radioodbiornik detektorowy (kryształkowy) własnego pomysłu (zarejestrowany jako wzór użytkowy nr 8004 w Urzędzie Patentowym RP w 1939 przez Wytwórnię Elektro-Radiotechniczną „Union”). Na początku okupacji był więziony przejściowo przez władze niemieckie na Pawiaku (1939). Po wojnie uzyskał kilka patentów z dziedziny budownictwa, m.in. na zaprawę zabezpieczającą wnętrza budynków przed zawilgoceniem i napromieniowaniem radioaktywnym (wspólnie z J. Bąkiem, nr 40068). Zajmował się też zjawiskami paranormalnymi. Był odznaczany, m.in. krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżami Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
SBTP (J. Kubiatowski).
Bolesław Orłowski