Olearski Kazimierz
OLEARSKI Kazimierz (12 II 1855, Wielkie Drogi, pow. wadowicki – 15 II 1936, Kraków), fizyk. Był synem Władysława, właściciela ziemskiego, i Melanii ze Strzyżowskich.
Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie, następnie studiował fizykę na UJ (1872–76), a potem uzupełniał wykształcenie w Lipsku i Berlinie. Doktorat uzyskał w 1879 na UJ i tam się w 1882 habilitował. Przez trzy lata 1882–85 wykładał fizykę teoretyczną na UJ, a potem wyjechał na stypendium AU im. Śniadeckich do Cambridge. Po powrocie wykładał w 1886–90 fizykę doświadczalną jako docent w WSR w Dublanach. W 1889 objął na podstawie konkursu Katedrę Fizyki Ogólnej i Technicznej w Szkole Politechnicznej we Lwowie. Na tej uczelni pracował aż do przejścia w 1922 na emeryturę. Był dziekanem wydziału chemicznego 1896–98 oraz rektorem Szkoły Politechnicznej we Lwowie w roku akademickim 1913/14.
O. opublikował kilkanaście prac na różne tematy z termodynamiki, teorii sprężystości i elektromagnetyzmu, przeważnie w „Rozprawach Akademii Umiejętności”. Największe znaczenie miały jego prace na temat oscylacji elektrycznych, które ogłaszał także w czasopismach zagranicznych („Proceedings of the Cambridge Philosophical Society”). Jako jeden z nielicznych polskich fizyków tamtej epoki O. bywa cytowany w literaturze zagranicznej i wymieniany wśród pionierów badań oscylacji elektrycznych (np. J.A. Fleming, The Alternate Current Transformer, vol. 1, London 1892).
PSB (S.M. Brzozowski).
Politechnika Lwowska 1944–1945, Wrocław 1993.
Andrzej Kajetan Wróblewski