Wóycicki Kazimierz Tadeusz
WÓYCICKI Kazimierz Tadeusz (14 X 1898, Warszawa – 9 IX 1944, tamże), inżynier hydrotechnik. Syn Zygmunta, uniwersyteckiego profesora botaniki.
Ukończył prywatne gimnazjum realne M. Rychłowskiego w Warszawie (1907–15) i rozpoczął studia na wydziale inżynierii wodnej PW. W 1918–20 uczestniczył ochotniczo w 7. pułku ułanów w wojnie polsko-bolszewickiej. Zwolniony po zachorowaniu na tyfus plamisty, ukończył studia na sekcji melioracyjnej z dyplomem inżyniera (1920–22), a dodatkowo sekcję budownictwa wodnego w 1929.
Od 1921 pracował jako asystent prof. M. Rybczyńskiego w Katedrze Budownictwa II PW, a od jesieni 1928 był adiunktem w Katedrze Budownictwa Wodnego I, kierowanej przez prof. K. Pomianowskiego. W 1931 uzyskał doktorat u prof. P. Mayera w Eidgenössische Technische Hochschule w Zurychu na podstawie rozprawy Wasserprung, Deckwalze und Ausfluss unter einer Schütze, a w roku akademickim 1931/32 habilitację na PW na podstawie pracy z dziedziny hydrauliki stosowanej i jako docent wykładał hydrologię. W 1937 został profesorem nadzwyczajnym. Wykładał też budownictwo wodne w wojskowej Wyższej Szkole Inżynierii (1937–39).
W. rozwijał równocześnie wysokiej klasy działalność inżynierską. Pracował przy rozbudowie portu Czerniakowskiego na Wiśle w Warszawie (1921–22), uczestniczył w projektowaniu zapory, zbiornika i elektrowni wodnej w Rożnowie na Dunajcu (1929) i w analogicznym projekcie dla Koronowa, oraz w projektowaniu i realizacji nowoczesnych wodociągów i kanalizacji w Gdyni, Łowiczu, Otwocku i Sochaczewie. W latach 30., w uruchomionym wówczas Laboratorium Wodnym PW, prowadził badania dotyczące przelewów burzowych dla Warszawy, przelewów dla zapór wodnych na Sole w Porąbce, na Dunajcu w Rożnowie i na Brdzie w Koronowie.
Podczas okupacji uruchomił Laboratorium Wodne PW po zniszczeniach wojennych i działał w konspiracyjnym planowaniu przez Stow. Inżynierów Wodnych koncepcji powojennej gospodarki wodnej Polski. Zginął podczas powstania warszawskiego od wybuchu pocisku artyleryjskiego, na podwórzu domu, w którym przez całe życie mieszkał (Wspólna 16).
SBTP (J. Grochulski).
50 lat wydziału inżynierii budowlanej, inżynierii sanitarnej i wodnej, komunikacji, geodezji i kartografii Politechniki Warszawskiej 1915–65, Warszawa 1965; „Gospodarka Wodna” 1948, nr 1–3 (W. Kollis).
Bolesław Orłowski