Błocki Bronisław
BŁOCKI Bronisław (6 XII 1854, Tuligłowy k. Przemyśla – 27 XI 1919, Lwów), botanik. Syn Rudolfa, ekonoma w Bilczu.
Ukończył gimnazjum we Lwowie, 1873–75 studiował botanikę na Uniw. Lwowskim i leśnictwo w Krajowej Szkole Gospodarstwa Leśnego we Lwowie oraz 1877–79 w Hohschule für Bodenkultur w Wiedniu. Po ukończeniu studiów osiadł na stałe we Lwowie, gdzie pracował jako asystent, później adiunkt, wreszcie jako profesor w Krajowej Szkole Gospodarstwa Leśnego.
Działalność naukowa i publicystyczna B. przypada na okres pomiędzy 1880 a 1912. Przeważającą część swoich prac opublikował w botanicznych czasopismach niemieckich – głównie przyczynki opisujące nowe gatunki i odmiany, z rodzaju Potentilla, Viola, Rosa, Galium. Większym dziełem jest Roślinność letnia i jesienna okolic Bilcza i Cygan (1880). W swoich badaniach próbował pogodzić koncepcję ewolucji z wiarą chrześcijańską (np. Teoria Psychy. Studium przyrodnicze apologetyczne, 1910), przez co wdał się w 1889 w spór naukowy i konflikt z B. Dybowskim i J. Nusbaumem-Hilarowiczem.
B. zasłużył się głównie w badaniach flory Podola. Był odkrywcą kilkunastu nowych gatunków i odmian roślin kwiatowych, zebrał obszerne materiałów zielnikowe z Podola, Karpat Wschodnich i okolic Lwowa.
PSB (S. Kulczyński).
Beata Wysokińska