Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Czubiński Zygmunt

CZUBIŃSKI Zygmunt (24 VI 1912, Kielce – 1 II 1961, Poznań), botanik, ekolog i geograf roślin, briolog. Syn Marcina, kasjera bankowego, i Natalii z domu Szmidt.

W 1930 ukończył Gimnazjum im. M. Reja w Kielcach i podjął studia botaniczne (pod kierunkiem J.K. Paczoskiego i A. Wodziczki) na Uniw. Poznańskim, zakończone w 1935. Od 1932 był asystentem w Katedrze Botaniki Ogólnej, od 1937 starszym asystentem. Podczas okupacji uczestniczył w tajnym nauczaniu licealnym w Kielcach, a od 1942 w Krakowie (Kuratorium Ziem Zachodnich), pracując tam w Głównym Wydziale Lasów Biura Ochrony Przyrody, a następnie 1943–45 w Wydziale Badań Florystyczno-Fitosocjologicznych Inst. Badawczego Rolnictwa. Po wojnie wrócił na Uniw. Poznański, uzyskał doktorat na podstawie pracy Szata roślinna Pojezierza Brodnickiego (1945) i od 1946 był adiunktem, a od 1947 p.o. kierownika Katedry Systematyki i Geografii Roślin. W 1951 habilitował się na podstawie rozprawy Zagadnienia geobotaniczne Pomorza, a w 1954 został profesorem nadzwyczajnym, w 1962–65 w Zakładzie Socjologii, Ekologii i Geografii Roślin. Kierował też uczelnianym Ogrodem Botanicznym, który zorganizował. Był członkiem m.in. Komitetu Ochrony Przyrody i Jej Zasobów PAN, Komitetu Ekologicznego PAN, Państwowej Rady Ochrony Przyrody. W 1961 został powołany na członka korespondenta PAN. Był też członkiem honorowym Polskiego Tow. Botanicznego i członkiem Poznańskiego TPN. Zainicjował i współredagował Atlas rozmieszczenia roślin zarodnikowych w Polsce (1962). Doprowadził do utworzenia parków narodowych: Wolińskiego i Słowińskiego. Uchodził za najlepszego znawcę szaty roślinnej Wielkopolski i Pomorza Zachodniego.

W badaniach zajmował się florystyką i problemami geobotanicznymi Ziem Zachodnich. Jeszcze w czasach szkolnych pod kierunkiem K. Kaznowskiego opracował florę mszaków Gór Świętokrzyskich. Praca doktorska i habilitacyjna dotyczyła już Wielkopolski i Pomorza. Dwie prace poświęcił problemowi podziału Polski na regiony przyrodnicze (Podział Polski na dzielnice przyrodniczo-leśne i Historia i podział naturalny lasów Polski). W 1954 opublikował syntetyczną pracę Bielawskie Błoto, ginące torfowisko atlantyckie Pomorza. Wszystkie trzy publikacje naświetlają genezę, rozmieszczenie, stan flory, opis zespołów roślinnych, spisy i rozmieszczenie roślin rzadszych, wpływ warunków geologicznych i klimatycznych i gospodarki na stan i proces zanikania torfowisk. Zainicjował druk wydawnictw Charotheca Polonica, Lichenotheca Polonica, Briotheca Polonica i Hepaticotheca Polonica. Innym przedmiotem zainteresowań Cz. była ochrona przyrody w Polsce . Zbadał stan rezerwatów i obiektów chronionych w całym kraju i zaplanował ich optymalną sieć. Swoje prace badawcze i organizacyjne podsumował w Rola parków narodowych i rezerwatów na tle stanu obecnego i potrzeb kultury narodowej (1956).

Cz. został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1956) i Krzyżem Oficerskim (1967) Orderu Odrodzenia Polski.

 

SBP (T. Wojterski); Śródka.

Prof. dr hab. Zygmunt Czubiński (19121967). Sesja naukowa w 30 rocznicę śmierci, Poznań 1998; „Kosmos”1967 (S. Białobok); „Acta Societatis Botanicorum Poloniae” 1968, nr 3 (F. Celiński).

Wanda Grębecka

Opcje strony

do góry