Wojnar Karol
WOJNAR Karol (8 IX 1920, Odrzykoń k. Krosna – 22 III 2008, Kraków), inżynier górnik, specjalista w zakresie wiertnictwa. Syn Franciszka, pracownika kopalń ropy naftowej, i Marii z domu Wojnar.
Ukończył Gimnazjum i Liceum Matematyczno-Fizyczne im. M. Kopernika w Krośnie. W czasie II wojny światowej zatrudniony był jako pomocnik biurowy w rozlewni piwa w Krośnie, a następnie w kopalni ropy naftowej Roztoki k. Krosna jako pomocnik wiertacza.
Maturę uzyskał w 1945 jako ekstern. Studiował na wydz. górniczym Akademii Górniczej w Krakowie, który ukończył w 1949. Na tej uczelni (od 1949 AGH) uzyskał doktorat w 1960 i habilitację w 1964. Już jako student pracował w Katedrze Wiertnictwa jako mł. asystent, a następnie st. asystent, od 1960 adiunkt, od 1967 docent, od 1971 profesor nadzwyczajny, a od 1982 zwyczajny. Zorganizował w Katedrze Wiertnictwa laboratorium płuczek wiertniczych i cementów, a od 1960 prowadził w Ośrodku Szkoleniowym AGH w Goszycach k. Krakowa szkoleniowy punkt wiertniczy. W latach 1966–70 kierował laboratorium badawczym zajmującym się mechaniką zwiercania skał.
W latach 1966–90 kierował Zakładem Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynierskich, początkowo w ramach wydz. górniczego, a od 1967 wiertniczo-naftowego AGH. Był także kierownikiem studiów dla pracujących w Kielcach (1965–66) i Krośnie (1967–68) oraz studiów zaocznych dla pracujących inżynierów w Pile (1977–78). W 1991 przeszedł na emeryturę.
W. odbył szereg staży zagranicznych, m.in. w Fabryce Maszyn Wiertniczych „Trauzl” w Wiedniu, akademiach górniczych w Leoben, Freibergu i Ostrawie oraz w Instytucie Geologiczno-Poszukiwawczym w Moskwie, Instytucie Nafty, Gazu i Geologii w Bukareszcie i w Instytucie Naftowym w Baku.
Był także zatrudniony w 1952–58 w kopalniach ropy naftowej Wielopole, Rudawka Rymanowska, Kobylany, a także w kamieniołomie Płaza k. Chrzanowa i w oddziale Instytutu Nafty w Krośnie. W latach 1958–61 był st. inżynierem wiertnikiem i kierownikiem działu postępu technicznego w Przedsiębiorstwie Geologicznym w Krakowie, a w 1970–89 gł. inżynierem wiertnikiem i konsultantem naukowym w Przedsiębiorstwie Górnictwa Surowców Chemicznych „Hydrokop” w Krakowie. W latach 1978–79 pracował dodatkowo w Przedsiębiorstwie Geologicznym Budownictwa Wodnego „Hydrogeo” w Krakowie. Był również nauczycielem w krakowskim Technikum Górniczym (1950–52) i Technikum Geologicznym (1952–57).
W. pracował również jako konsultant naukowy ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i w przemyśle węglowym. W latach 1965–90 zatrudniano go jako eksperta przy pracach wiertniczych w Iraku, Libii, Austrii, Francji, RFN, Rosji, Czechach, Rumunii i Bułgarii. Był członkiem wielu rad naukowych ośrodków badawczo-rozwojowych.
Wniósł wkład do podstaw naukowych mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, oraz zastosowania wiertnictwa w ratownictwie górniczym. Jest autorem ponad 200 prac, w tym 7 skryptów, 6 monografii i 8 podręczników akademickich, w tym m.in.: Wiertnictwo i obsługa wierceń geologiczno-poszukiwawczych (1957), Technika rdzeniowa przy wierceniach obrotowych (1961), Wiertnictwo okrętne i udarowe (1964), Wiertnictwo obrotowe małośrednicowe (1966), Wiertnictwo obrotowe normalnośrednicowe i wielkośrednicowe (1967), Wiertnictwo (1976), Wiertnictwo
Członek od 1949 Stow. Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego (SITPNiG). Organizował Ośrodek Szkolenia i Doskonalenia Kadr SITPNiG oraz coroczne sesje szkół noszących imię I. Łukasiewicza. Otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski (1973) i Krzyż Komandorski (1987) Orderu Odrodzenia Polski.
SBTP (J. Krawczyk).
K. Wojnar: [Wspomnienia], „Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH” 1995, nr 16, s. 8–10; tegoż: Autobiografia, Kraków 2002; Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, red. J. Kapuścik, t. 4, Warszawa 2002, s. 721–722; S. Wilga: Ludzie nafty w karykaturze: Prof. dr Karol Wojnar (1920–), „Wiek Nafty” 2003, nr 2, s. 17; 40th anniversary 1967–2007. Drilling, Oil and Gas Faculty AGH University of Science and Technology in Cracow, Kraków 2007, s. 32, 218–219; R. Wiśniowski, A. Gonet, S. Stryczek, J. Siemek, S. Rychlicki: 50 lat minęło tradycja i nowoczesność, „Biuletyn AGH”. Magazyn Informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, 2017, nr 116–117, s. 14–17.
Andrzej J. Wójcik