Kiełczewska Danuta
KIEŁCZEWSKA Danuta (21 VIII 1945, Siedlce – 22 II 2016, Warszawa), fizyk. Córka Witolda Bogusza, radcy w sekretariacie RWPG.
Ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. S. Sempołowskiej w Warszawie (1963), a następnie studia fizyki (1968) na UW i rozpoczęła pracę w Zakładzie Fizyki Wielkich Energii pod kierunkiem J. A. Zakrzewskiego. W 1975 uzyskała stopień doktora na podstawie rozprawy Oddziaływania w stanach końcowych wybranych hiperjąder p-powłokowych. Podczas stażu naukowego na University of California w Irvine w latach 1980. zmieniła tematykę badań i związała się z fizyką neutrin, którą rozwijał tam Frederick Reines (w 1995 otrzymał Nagrodę Nobla). Była członkiem zespołu, który zbudował wielki podziemny wodny detektor Czerenkowa o nazwie IMB. Detektor ten miał służyć do poszukiwania rozpadu protonu i wyznaczenia granicy czasu życia tego ewentualnego rozpadu. Tymczasem niespodziewanie zarejestrowano w nim emisję neutrin z kolapsu grawitacyjnego supernowej SN1987A. Rozprawa na temat emisji neutrin z wybuchu gwiazd supernowych była podstawą habilitacji K. w 1995.
Po powrocie do Warszawy K. kontynuowała współpracę z grupą z IMB. Dzięki jej sukcesom zawodowym i organizacyjnym powstała w Polsce doświadczalna fizyka neutrin. K. wprowadziła polskie grupy do wielkiej międzynarodowej współpracy w eksperymencie neutrinowym Super-Kamiokande w Japonii. Była współautorką odkrycia w 1998 oscylacji neutrin. Włączyła następnie grupy fizyków z Polski do eksperymentu neutrinowego T2K. W 2006 otrzymała nagrodę „Scopus Award for Scientific Achievement” wydawnictwa Elsevier dla polskiego autora najczęściej cytowanego w latach 2001–05. W 2009 uzyskała tytuł profesora.
75 lat fizyki na Hożej, red. M. Kicińska i A. K. Wróblewski, Warszawa 1996; A.K. Wróblewski: Nauki fizyczne, [w:] Nauki ścisłe i przyrodnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Monumenta Universitatis Varsoviensis 1816–2016, Warszawa 2016: Archiwum UW: akta osobowe.
Andrzej Kajetan Wróblewski